சமுத்ரா திமிர் பிடித்தவரா? -ஓர் அலசல்

இந்த ப்ளாக்கின் ஓனர் (அது நான் தான் என்று நினைக்கிறேன்) மேல் வைக்கப்படும் சில குற்றச்சாட்டுகள்:

அவர் :


* திமிர் பிடித்தவர்
* மற்ற யாருடைய ப்ளாக்கிற்கும் சென்று பின்னூட்டம் போடாதவர்
* தனக்கு வரும் பின்னூட்டங்களுக்கு பதில் சொல்லாதவர்
* காப்பி அடித்து எழுதுபவர்
* ஆங்கிலத்தில் இருப்பதை மொழிபெயர்த்து அப்படியே தமிழில் எழுதுபவர்

-இன்னும் ஏதாவது இருந்தால் இப்போதே சொல்லிவிடவும். ஏனென்றால் நான் பாட்டுக்கு நான் அபாரமாக எழுதிக் கொண்டிருக்கிறேன்; கூடிய சீக்கிரம் இலக்கியத்துக்கான நோபல் பரிசு கிடைத்து விடும் என்று கற்பனைக் குதிரையை கட்டுப்பாடின்றி தறிகெட்டுப் பறக்க விட்டுக் கொண்டிருந்தேன். என் கற்பனைக் குதிரைக்கு கடிவாளம் இட்டு கட்டுப்படுத்தியதற்கு உங்களுக்கெல்லாம் முதலில் நன்றிகள்!

மேலே கூறிய குற்றச்சாட்டுகள் ஓரளவு உண்மை தான். எனவே இவற்றைத் தவறு என்று நிரூபிக்கப் போவதில்லை. ஆனால் இதில் உள்ளே நிதர்சனங்கள் என்ன என்று சொல்லி விடுகிறேன்.

பெரிய எழுத்தாளர் ஆக வேண்டும் என்றோ , ஒரு நாள் தமிழ்த் திரைப்பட இயக்குனர் யாராவது என் படத்துக்கு திரைக்கதை வசனம் எழுதித் தருவீர்களா என்று கேட்பார் என்ற ஆசையிலோ நான் எழுத ஆரம்பிக்கவில்லை.மனிதனுக்கு மொழி என்பது ஒரு camouflage என்று மதன் (ஹாய் மதன்) சொல்கிறார். அதாவது தான் மனதில் நினைப்பதை வெளிக்காட்டாமல் இருப்பதற்கு தான் மனிதன் மொழியைக் கண்டுபிடித்தான். அது போல தான் எழுத்தும். நம் மனதில் இருப்பதை வெளிப்படுத்த தான் எழுதுகிறோம் என்று நீங்கள் நினைத்தால் அது தவறு. எழுத்தும் ஒரு மறைப்பு தான். நாம் எதுவாக இல்லையோ அதைப்பற்றி தான் எழுதுகிறோம். உதாரணமாக நான் ஓஷோ பற்றி இவ்வளவு எழுதுகிறேன். அப்படியென்றால் நான் ஓஷோவை சரியாக இன்னும் உணர்ந்து கொள்ளவில்லை என்று அர்த்தம். இயற்பியல் பற்றி எழுதுவது எனக்கு இன்னும் இயற்பியல் சரியாகத் தெரியாது என்பதையே காட்டுகிறது.எனவே ஒரு camouflage ஆகத்தான் நான் எழுதத் தொடங்கினேன்.என் எழுத்தின் மூலம் என்னை மறைத்துக் கொள்ள!!ஆனாலும் இந்த ப்ளாக்கின் ஆரம்ப கால பதிவுகளைப் பார்த்தீர்கள் என்றால் நான் ஒரு அமெச்சூர்-ஆக இருந்திருக்கிறேன் என்பது தெரியவரும் (இப்போதும் அப்படித்தான் இருக்கிறேன் என்பது வேறு விஷயம்) மறுமொழி எழுதுங்கள் என்று கிட்டத்தட்ட கெஞ்சியிருப்பேன். யாராவது கமென்ட் போடுகிறார்களா என்று தினமும் எதிர்பார்ப்பேன்.இது தவிர்க்க முடியாத ஒன்று. புது ப்ளாக் மோகம்.முப்பது நாளில் போய் விடும் . ஆனால் இப்போதெல்லாம் I'm used to reality.ப்ளாக் எழுதுவதால் பெரிதாக லாபம் எதுவும் கிடைக்காது ; தமிழில் எழுதுவதால் Ad -sense விளம்பரங்கள் மூலம் காசும் சம்பாதிக்க முடியாது என்பதெல்லாம் தெரிய வந்துள்ளது. எழுதி தான் காசு சம்பாதிக்க வேண்டும் என்பது இல்லை. பன்னாட்டு நிறுவனத்தில் இருப்பதால் ஓரளவு DECENT LIVING -கிற்கு வகை இருக்கிறது.'செல்வரைப் பின்சென்று சங்கடம் பேசித் தினந்தினமும் பல்லினைக் காட்டி' என்று பட்டினத்தார் சொல்லும் நிலைமை இன்னும் வரவில்லை.

ஐ.டி. கம்பெனியில் வேலையில் இருந்து கொண்டு 'இல்பொருள் உவமை அணி' 'எலக்ட்ரான் -ஃபோட்டான் வினைகள்' என்று தமிழில் வேலை மெனக்கெட்டு ப்ளாக் எழுத வேண்டும் என்று எந்தத் தேவையும் இல்லை. In fact இப்படி எழுதுவதால் நிறைய வாய்ப்புகள் கைநழுவிப் போயிருக்கின்றன. ப்ளாக் எழுதும் நேரத்தில் ஒரு ஃபிகரை 'கரெக்ட்' செய்து சுற்றி இருக்கலாம். அவளையே கல்யாணம் செய்து கொண்டிருக்கலாம்.முன்பின் தெரியாத பெண் ஒருத்தி 'உன் BANK பேலன்ஸ் என்ன? சொந்த வீடு இருக்கிறதா? கார் இருக்கிறதா என்று தனியே அழைத்துக் கேட்கும் சங்கடங்களாவது இல்லாமல் இருந்திருக்கும்.ப்ளாக் எழுதும் நேரத்தில் மேனஜரை தாஜா செய்தோ கஸ்டமரை தாஜா செய்தோ இந்நேரத்தில் வெளிநாடு ஒன்றில் நான் உண்டு என் குடும்பம் உண்டு, இலக்கியமாவது மண்ணாங்கட்டியாவது என்ற மனப்பான்மையுடன் செட்டில் ஆகி இருக்கலாம் தான் . இந்த ப்ளாக்கில் இருந்தே ஒரு கவிதை:

கம்பன் விற்பனைக்கு:

பெண் பார்க்கச் சென்ற போது
சம்பளம் எவ்வளவு என்று கேட்டார்கள்..
சொந்த வீடு இன்னும் வாங்கவில்லையா?
லோன் ஏதாவது இருக்கிறதா?
வெளிநாடு எதேனும் சென்றிருக்கிறாயா?
அப்பாவுக்கு பென்சன் வருகிறதா? என்றெல்லாம்...
ரிலேடிவிட்டி தியரியும்
கம்பன் இலக்கியமும்
பஞ்சரத்ன கீர்த்தனைகளும்
ப்ளாக் எழுதுவதற்கு மட்டும் பயன்படுகின்றன.....

ஆனால் ஏன் இப்படி லூசு மாதிரி எழுதுகிறேன்? பிழை எதுவும் இல்லையே என்று மூன்று முறை படித்துப் பார்த்து பப்ளிஷ் செய்கிறேன்? DONNO. MAY BE நான் எழுதியதைப் படித்த ஒரு நூறு உதடுகளில் ஒரு இரண்டு உதடுகளிலாவது படித்து முடித்ததும் ஒரு சிறு புன்னகை அரும்பி இருக்குமானால் அது தான் எனக்கு உண்மையான மகிழ்ச்சி. திமிர், கர்வம் , தலைக்கனம் எல்லாம் ஒரு மண்ணும் கிடையாது. சரக்கு இருந்தால் தானே திமிர் இருக்கும்? நான் செய்வதெல்லாம் அங்கங்கே கிடக்கும் மலர்களை கோர்த்து சரமாக முடிப்பது மட்டுமே.மேலும் தமிழில் எழுதுவதற்கு எனக்கெல்லாம் அருகதை இருக்கிறதா என்றே தெரியவில்லை.

'விண் பறக்கும் கழுகுகண்டு வேட்கை கொண்டு
வீட்டு ஈ யதன் சிறகை விரித்தல் போல
கண்பறிக்கும் கதிர்கண்ட கானகத்து மின்மினியும்
களிப்புற்று ஒளிச்சிறகைக் காட்டல் போல
கம்பன் வாய்த்தமிழை கவிக்கோமான் இளங்கோவின்
கவித்தமிழை வள்ளுவனின் வண்டமிழை
கொம்பன் யான் எழுதப் புகுந்தேன் காசினியில்
கற்றுணர்ந்த சான்றோர்காள் பொறுத்தருள்வீரே !

என்று சொல்வது போல நானும் ஏதோ எழுதுகிறேன் அவ்வளவு தான்.

ஒரு விதத்தில் பார்த்தால் எழுத்து ஒருவகை இசை. மௌன சங்கீதம். வாத்தியம் வாசிப்பதை நிறுத்திய பின் வரும் சங்கீதத்தைக் கேள் என்று தான்சேனின் குரு சொல்வதுண்டாம் .சில வகையான சங்கீதங்களைக் கேட்டால் உங்களுக்குப் பைத்தியம் பிடித்து விடும். அது போல சிலபேரின் எழுத்துகளைப் படித்தாலும் தான்.இனிமையான சங்கீதம் போல எழுத்தும் உங்களுக்கு கவலையை மறக்க வைத்து புத்துணர்வு அளிக்கக்கூடும். மனசு சரியில்லை என்றால் நம்மில் பெரும்பாலானோர் இசையையே விரும்புவோம் .சில பேருக்கு 'க்ஷீர சாகர சயனா' சில பேருக்கு இளையராஜா சில பேருக்கு ரகுமான் சில பேருக்கு குத்துப்பாட்டு; ஆனால் அது எல்லாமும் இசை தான். அதே போல சிலரின் எழுத்துகளும் உங்களுக்கு RELAXATION கொடுக்க முடியும்.மனசு சரியில்லை என்றால் எஸ்.ரா வையோ ஜெயகாந்தனையோ சாரு நிவேதிதாவையோ நீங்கள் படிக்கக் கூடாது. அவை உங்களை மேலும் கவலை கொள்ள வைத்து விடும்.சுஜாதாவின் எழுத்துகளைப் படிக்கலாம். அவை ஒரு மாஜிக் போல செயல் பட்டு உங்கள் கவலையை இருந்த இடம் தெரியாமல் விரட்டி விடும்.சாரு (நிவேதிதா)நன்றாகவே எழுதுகிறார். ஆனால் அதைப் படிப்பதற்கு நாம் வேறு ஒரு தளத்தில் இயங்க வேண்டியுள்ளது. நவீன ஓவியம் போன்றது அது. சாதாரண ரசிகர்கள் பார்த்தால் பைத்தியம் பிடித்து விடும். ஏன் இதையெல்லாம் சொல்கிறேன் என்றால் என் எழுத்தைப் படித்து யாராவது ஒருவர் , ஒரே ஒருவர் தன் கவலையை மறந்து RELAXED ஆக FEEL செய்தார் என்றால் அதுதான் எனக்கு நூறு பிரமோஷன் கிடைத்த நூறு கோடி சம்பாதித்த சந்தோஷம்.

அடுத்து இந்தப் பின்னூட்டம், கருத்துரை, மறுமொழி WHATEVER ..ஒரு பத்திரிகையில் ஒரு நல்ல கதை படிக்கிறீர்கள். அதை எழுதியவரை உடனுக்குடனே நீங்கள் பாராட்ட முடியாது.வாசகர் கடிதம் எழுதிப் போட்டு அடுத்த வாரம் வரை வெயிட் செய்ய வேண்டும். அந்தப் பாராட்டையும் அதை எழுதியவர் படிப்பாரா என்பது தெரியாது.ஆனால் வலைப்பூ ஒன்றில் உடனுக்குடன் பாராட்ட முடியும் அல்லது திட்ட முடியும். அதை எழுதியவரும் நன்றி என்று உடனடியாக சொல்ல முடியும்.எனக்கு இந்த கமென்ட் செய்வது கொஞ்சம் பேஜாரான விஷயம். I 'M LAZY ...நீ என்ன என் எழுத்தைப் பற்றி கமென்ட் செய்வது என்ற திமிரெல்லாம் கிடையாது.யாருடைய பதிவாவது மனதில் தாக்கத்தை ஏற்படுத்தி இருந்தால் நிச்சயம் என் சோம்பேறித் தனத்தையும் மீறி கமென்ட் போடுவேன். அதுவும் GOOD ONE , NICE POST என்றெல்லாம் தான்.அந்த எழுத்து உங்களை பாதித்தது. அதை எழுதியவருக்கு நீங்கள் என்னதான் செய்ய முடியும்? ஆயிரம் பக்கங்கள் எழுதினாலும் உங்களால் உங்கள் நன்றியை வெளிப்படுத்த முடியாது. எனவே கமென்ட் போடுவது என்பது ஒரு ACKNOWLEDGMENT அவ்வளவே.

நான் மறுமொழி சொல்ல மாட்டேன் என்று தெரிந்திருந்தும் என் பதிவுகளுக்கு கமென்ட் செய்பவர்கள் தான் (என்) உண்மையான வாசகர்கள். மற்றவர்கள் எல்லாம் GIVE AND TAKE வியாபாரிகள். இந்த ப்ளாக்கிலும் அப்படிப்பட்ட வியாபாரிகள் வந்தார்கள் ; வருகிறார்கள்; நன்றாக இருக்கிறது என்று கமென்ட் போட்டு விட்டு எங்கள் கடைப்பக்கம் கொஞ்சம் வாருங்கள் என்று அழைப்பார்கள். எனக்கு இந்த வியாபாரம் பிடிக்கவில்லை.அவ்வளவு தான். இதைத் திமிர் என்று நீங்கள் நினைத்தால் I CANT HELP ..நான் அவர்கள் ப்ளாக்கில் கமென்ட் போடமாட்டேன் ; நன்றி சொல்ல மாட்டேன் திமிர் பிடித்த ஆசாமி என்று தெரிந்ததும் அவர்கள் மீண்டும் இங்கே வருவதை நிறுத்திக் கொண்டார்கள். சரி அது அவர்கள் விருப்பம். அதே சமயம் ஒருவரை நீங்கள் பாராட்டுகிறீர்கள் அதற்கு அவர் THANKS கூட சொல்லாமல் இடித்தபுளி போல இருந்தால் உங்களுக்கு கோபம் வரத்தான் செய்யும்.WHAT TO DO ? என் நிலைமையில் இருந்தும் கொஞ்சம் யோசியுங்கள்.ஒரு கதை நினைவுக்கு வருகிறது.

ஓர் அரிய இசைக்கலைஞன் ஒருவன் ஒரு நாட்டில் தன் இசைக்கச்சேரி நடத்த ஒப்புக் கொண்டானாம். ஒரு கண்டிஷனின் பேரில். அதாவது இசையைக் கேட்கும் மக்களில் ஒருவர் கூட மெய்மறந்து தலையை அசைக்கக் கூடாது; மீறி அசைத்தால் அப்போதே அவர்கள் தலை வெட்டப்படும் என்று. நிறைய காவலர்கள் வாளுடன் கவனித்துக் கொண்டே இருப்பார்கள்; யார் தலை ஆடுகிறது என்று.கச்சேரி தொடங்கியது. அவன் பாடியது அத்தனை இனிமையாக இருந்தது; ஆனாலும் பயத்தில் ஒருவரும் கண்ணைக் கூட இமைக்கவில்லை.ஆனால் அந்த இசையின் இனிமையை அதன் இன்பத்தை உள்ளே அடக்கி வைக்க முடியாமல் கடைசியில் ஒரு நாலைந்து பேர் கண்டிஷனை மறந்து தலை அசைத்து விடுகிறார்கள். அரசன் அவர்களைக் கொல்ல ஆணையிடுகிறான்.அப்போது இசைக்கலைஞன் தடுத்து, இந்த நாலைந்து பேரைத் தவிர மற்ற எல்லாரையும் துரத்தி விட்டு விடுங்கள். இவர்கள் தான் என் உண்மையான ரசிகர்கள். உயிர் போய்விடும் என்று தெரிந்தும் என் இசையை ரசித்த மகாத்மாக்கள் " என்று சொல்கிறான். அது போல நான் எந்த வித மறுமொழியும் சொல்ல மாட்டேன்; அவர்கள் ப்ளாகிற்கு போக மாட்டேன் என்று தெரிந்தும் கூட என்னை ஆதரிக்கும் , உற்சாகப்படுத்தும் அந்த நாலைந்து பேர் தான் உண்மையான வாசகர்கள். ஒவ்வொரு எழுத்தாளருக்கும் இப்படிப்பட்ட கைம்மாறு கருதாத வாசக வட்டம் தான் உண்மையான சொத்து.

அடுத்து இந்த காப்பி அடித்தல் , இங்க்லீஷில் இருப்பதை அப்படியே தமிழில் எழுதுதல் etc ., உண்மை சொன்னால் எல்லாமே காப்பி தான். காப்பி அடிக்காமல் யாராலும் எழுத முடியாது. காபி அடிப்பது மொழிபெயர்ப்பது போன்றவை இன்று அங்கீகரிக்கப்பட்ட கலைகள் (ARTS ). காப்பி அடித்ததில் உங்கள் சொந்த வண்ணங்களை எப்படி லாவகமாக கண்ணை உறுத்தாமல் சேர்க்கிறீர்கள் என்பது தான் முக்கியம்.யாருமே காப்பி அடிக்கக் கூடாது என்றால் உலகில் இலக்கியங்களே இருக்காது. வெறும் டிக்சனரிகள் தான் இருக்கும். உதாரணம் :"செவ்வாயில் ஜீவராசி உள்ளதா என்று விஞ்ஞானிகள் தேடல் " என்பது ஒரு செய்தி. இதை யார் வேண்டுமானாலும் காப்பி அடிக்கலாம். ஆனால் காப்பி அடித்ததை ஒரு அழகிய கவிதையாக மாற்ற வைரமுத்துவால் மட்டுமே முடிந்தது.(பாடலை சொல்ல அவசியம் இல்லை என்று நினைக்கிறேன்) .ஆங்கில டிக்சினரியில் இல்லாத வார்த்தைகளையா சேக்ஸ்பியர் எழுதி விட்டார்? ஆனால் எல்லாராலும் ஏன் ஒரு சேக்ஸ்பியர் ஆக முடியவில்லை? ஜாய் ஆலுக்காஸில் 45 கிலோ தங்கநகை திருட்டு என்பது செய்தி. அதை காப்பி அடித்து ஜாய் ஆலுக்காஸில் 45 கிலோ தங்கநகை திருட்டு. #கல்யாண் ஜீவர்லர்ஸோட புரட்சிப் படையோட வேலையா இருக்குமோ என்ற சுவையான ட்விட்டாகத் தர ஒரு ட்விட்டரால் மட்டுமே முடிகிறது.

TRANSLATION : இதைப் பற்றி முன்பே சொல்லி இருக்கிறோம்.Spinning Technology என்பதற்கு பன்னல் நுட்பியல் என்று மொழிபெயர்த்து எழுதலாம் தப்பில்லை. ஆனால் யாருக்கும் புரியாது. Autumn equinox = கூதிர் ஒக்கம் என்று எழுதினால் சில பேர் அடிக்கக் கூட வரலாம். கீழே ஏதாவது புரிகிறதா பாருங்கள். இது ஃபிரிட்ஜாப் கேப்ராவின் TAO of PHYSICS இன் ஒரு பகுதியின் தமிழாக்கம்:

"நியூக்ளியான்கள் தம்முடைய வலிமையான உள்வினை ஆற்றல் காரணமாக இத்தகைய சுய உள்வினை செயல்முறை மேற்கொள்வதற்கான சாத்தியக் கூறுகள் அதிகமாக உள்ளன; உண்மையைச் சொல்வதென்றால் நியூக்ளியான்கள் கருத்தியலான துமிகளை சதா உமிழ்ந்து கொண்டும் உட்கிரகித்துக் கொண்டும் இருக்கின்றன.புலக் கொள்கைப்படி , கருத்தியலான துமி மேகங்கள் சூழ்ந்துள்ள இடையறாச் செயல்பாட்டு மையங்களாக அவை கருதப்படுகின்றன.கருத்தியலான மேசான்கள் தாம் தோற்றுவிக்கப்பட்ட , மீச்சிறு தருணத்திற்குள் மறைந்து விடுகின்றன.மேஸான் மேகம் எனப்படுவது மீச்சிறிய ஒன்று. அதன் புறப்பரப்புகளில் இலகுவான மேசான்கள் பெரும்பாலும் பையான்கள் நிரம்பி உள்ளன.மீச்சிறு காலத்துக்குப் பின்னர் உட்கிரகிக்கப் படக்கூடிய கனத்த மேசான்கள் மேகத்தின் உட்பகுதியில் உள்ளன"

-குறைந்த பட்சம் இது எதைப்பற்றி சொல்கிறது என்று நீங்கள் ஊகித்தாலே உங்களுக்கு VERSATILE BLOGGER அவார்டு கொடுக்கலாம்.


கடைசியாக VERSATILITY ... it 's a myth !யாராலும் VERSATILE ஆக ,அது சுஜாதாவாகவே இருந்தாலும் எழுத முடியாது.நீங்கள் எதைப்பற்றி எழுதினாலும் உங்கள் 'டச்' அதில் நிழல் போலத் தொடர்ந்து கொண்டுதான் இருக்கும். சுதாதாவின் ஒரு பத்து கதைகளை தொடர்ந்து வாசித்தால் ஒருவிதமான சலிப்பு தட்டுவதை நீங்கள் உணரமுடியும்.

என் பக்கம் உள்ள நியாயங்களை சொல்லி விட்டேன். இதையும் மீறி , யாருடைய மனதையாவது என் எழுத்தின் மூலம் புண்படுத்தி இருந்தால் அவர்களிடம் பகிரங்கமாக மனப்பூர்வமான மன்னிப்பு கோருகிறேன்.

சமுத்ரா